Een nieuw seizoen staat voor de deur. De lente. Een seizoen van nieuwe knoppen, ontluikende bloemen en langere dagen. Als je het afgelopen jaar iemand verloren hebt, dan kan de lente een bijzondere betekenis hebben. Het kan een seizoen zijn waarin er ruimte is voor hoop na donkere dagen.
“Het verlies van een naaste is een ingrijpende gebeurtenis” vertelt Martin. “Een overlijden brengt een golf van emoties teweeg – verdriet, woede, verwarring of een gevoel van verlorenheid. Net zoals de winter kan worden ervaren als een lange periode van kou en duisternis, kan een verlies ons overspoelen met een gevoel van somberheid en leegte. Maar zoals in de lente de dagen langer worden en het groen weer begint te groeien, zo kunnen ook mensen die rouwen langzaam maar zeker lichtpuntjes gaan zien in hun leven. De lente herinnert ons eraan dat hoop kan groeien. Rouw kan veranderen in dankbaarheid.”
En dat, dat niet van de een op andere dag zo voelt, begrijpen Agnes en Martin. Agnes: “Rouwen is een werkwoord. Het is een proces dat voor iedereen op een andere manier wordt ingevuld. De een pakt de draad snel weer op, terwijl de ander na een jaar nog de slaap niet kan vatten. En dat mag allebei. De zon zal niet direct stralen, maar gaat op den duur weer schijnen. Ieder voelt op zijn eigen tijd wanneer de lente voor hem of haar weer begint.”
Hoe je voelt wanneer de lente voor jou begint? “De scherpe pijn verdwijnt en je voelt je niet constant neerslachtig”, vertelt Agnes. “Eten en slapen gaat beter, je concentratie verlengt en er ontstaat ruimte om aan andere dingen te denken. Je merkt dat weemoed verandert in een glimlach als je aan de overledene denkt. De mooie momenten die je hebt gehad, krijgen een plek in de tijd. Je leert herinneringen te koesteren en je naaste blijft zo op een positieve manier in je hart.”
